اثربخشی روان‌درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر سلامت روان خانواده‌های بیماران روانی مزمن

زمینه و هدف: یکی از استرس‌های مهم در خانواده، ابتلاء یکی از اعضای خانواده به بیماری روانی است که نه‌تنها اثر منفی بر بیمار، بلکه پیامدهای روانشناختی زیادی بر خانواده بیمار را به همراه دارد. پژوهش حاضر به‌منظور تعیین اثربخشی روان‌درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی (QOLT) بر سلامت روانی خانواده‌های بیماران روانی مزمن انجام‌ شده است. روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمه تجربی به‌صورت پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل بود. حجم نمونه 60 نفر از اعضای خانواده‌های بیماران روانی مزمن بودند که به‌صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای از مراکز تحت پوشش سازمان بهزیستی شهرستان شهرکرد انتخاب شدند و به ترتیب ورود به مطالعه به صورت ‌تصادفی به دو گروه 30 نفره شامل گروه تجربی و کنترل تقسیم و بر اساس ویژگی‌های دموگرافیک همانندسازی شدند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه چک‌لیست سلامت عمومی GHQ-28 بود که قبل و بعد از مداخلات بر روی آزمودنی‌ها اجرا گردید. آزمودنی‌های گروه تجربی، 8 جلسه 2 ساعته به‌صورت هفتگی تحت روان‌درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی قرار گرفتند اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای روی آن‌ها صورت نگرفت. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و با روش آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: بر اساس نتایج، روان‌درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی (QOLT)، موجب بهبود سلامت روان خانواده‌های بیماران روانی مزمن می‌گردد به این معنا که درزمینه نشانه‌های جسمانی، اضطراب و بی‌خوابی، نارساکنش وری اجتماعی و افسردگی به‌عنوان زیر مقیاس‌های سلامت روان بعد از مداخله ازنظر آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده گردید (0/05 P≤). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه می‌توان از روان‌درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی (QOLT) به‌عنوان راهکاری برای توانمندسازی سلامت روانی خانواده‌های بیماران روانی مزمن استفاده کرد.